Dirigent

Dat je op weg naar Londen door de paspoortcontrole op Schiphol komt en naast je kijkt en denkt ‘hé, dat is Jaap van Zweden, de wereldberoemde dirigent en violist’. En dat na de paspoortcontrole nog enkele marechaussees staan die een neus hebben voor drugssmokkelaars en zo’n marechaussee Van Zweden aanspreekt en wantrouwend vraagt waar zijn reis naar toe gaat en dat hij netjes antwoordt dat hij naar Houston gaat en dat zo’n geüniformeerd wicht dan vraagt: ‘voor zaken?’

Nou moet ik eerlijk zeggen dat Van Zweden er ongeschoren en in een maatpak met T-shirt eronder er ook niet erg dirigenterig uitzag, maar ik ben van plaatsvervangende schaamte doorgelopen en blijf me afvragen wat hij antwoordde. Moet toch leuk zijn om te kunnen zeggen op zo’n moment: ‘nou, om het Dallas Symphony Orchestra te dirigeren, om precies te zijn.’

Later op de dag (zie mijn vorige status-update) liep ik in Covent Garden, waar ik in een hoek van het oude marktgebouw de tweede wereldberoemde dirigent van die dag zag lopen: sir Simon Rattle.

​Eerlijk gezegd kon ik een vrij snobistische minachting voor de marechausseemevrouw niet onderdrukken toen zij eerder die dag Jaap van Zweden niet had herkend.

Nu had ik het zelf toch ook even moeilijk mij voor de culturele geest te halen welk orkest sir Simon leidt. Ik pijnigde mijn kunstzinnige brein en plotseling wist ik weer waar ik hem dan toch van kende: