Vader in tijden van oorlog

Vandaag weinig contact gehad met Ayman. Hij voelt zich niet goed "exhausted and tired, (...) dizzy and unbalanced." Hij is uitgeput en heeft waarschijnlijk verschijnselen van ondervoeding.

Ayman heeft niet alleen zorgen over zichzelf, zijn kinderen houden hem ook bezig. Ze zijn "lost" nu er geen vervolg gegeven kan worden aan het onderwijs dat ze ondanks alles nog kregen. 

Ayman is leraar geweest aan de middelbare school en weet zijn kinderen zelf nog aardig bezig te houden, onder meer met Engelse les.

Naast alle eerste levensbehoeften waar gebrek aan is, ergert het Ayman dat zijn kinderen geen onderwijs kunnen krijgen vanwege "lack of capabilities to communicate with e-learning". 

Hij stuurt een foto van zijn jongste twee kinderen Zain (5) en Rama (3). Ik vraag hem hoe het kan dat ze daar zo vrolijk staan met de duimpjes omhoog. Hij antwoordt: "This is what I ask of them to make them feel a bit happy. The photo was taken so that I can show it to Rama and Zein to put a smile on their faces. Anything that makes them happy, so I can relieve them of the pressures and suffering of war."

Je zult maar vader zijn terwijl enkele kilometers verderop je landgenoten rücksichtlos worden afgeslacht.