|
In 1975 huurden mijn ouders een huis aan het Raaigras, direct naast de Drachtsterbrug. Een spiksplinternieuwe wijk met een nieuwe school in een gebouw naar de modernste inzichten: christenen en openbaren bij elkaar in! Een bibliobus en een kleine A&O supermarkt op loopafstand en een grote Miro supermarkt op fietsafstand aan de andere kant van het Drachtsterplein.
Als we naar de Miro fietsten, kwamen we bij een bosje langs, met een kort stukje sloot. Het voelde als een vreemd plekje, want in die nog vrij kale nieuwe woonwijk van ons waren dit de enige hoge bomen, die zo oud moesten zijn dat ze van ver voor de aanleg van de wijk moesten zijn. Weer vijf jaar later fietste ik met vlinders in mijn buik vanaf de Schrans de Badweg op. Ik kon het toen niet zo benoemen, maar tegenwoordig zou je zeggen dat het voelde alsof je een ander dimensie binnen fietste. Een tunnel van groen tussen het ziekenhuis Triotel en de bebouwing en de infrastructuur die sinds de bezetting aan de Zuidkant van de Badweg waren ontstaan: het Van Harinxmakanaal, de wijk Aldlân met de vierbaansweg Aldlânsdyk. Rond 1980 had het echter nog een heel landelijk gevoel. Weilanden aan de noordkant, tuinen en kassen aan de zuidkant, daartussen een pad waarlangs bomen stonden, met (in de lente) fluitenkruid in de berm. Een idyllisch stukje Leeuwarden. Aan het eind van de Badweg dook ik dan weer op uit de groene tunnel, drukte op het knopje van het stoplicht, stak over, fietste langs de nieuwbouw aan het Kamgras en sloeg bij het mysterieuze bosje af om langs het talud van de Drachtsterbrug het laatste stukje naar huis te fietsen. Tientallen, misschien wel honderden keren. Maar de liefde bekoelde en de fietstochten over de Badweg werden schaarser. Nog weer vijf jaar later, rond de tijd dat ziekenhuis Triotel uitbreidde tot het grote MCL en de Oostergoweg werd aangelegd, verhuisde ik met mijn ouders naar een andere wijk en kwam ik er helemaal niet meer. En op een dag was de Badweg verdwenen. Jaren later kon ik nog op het parkeerterrein van het MCL staan en licht verbijsterd tegen vriendin en kinderen zeggen: ‘hier fietste ik vroeger’, en dan maakte ik met mijn arm een zwaaiende beweging van links naar rechts over de grond en terwijl zij alvast naar de ingang liepen, keek ik nog even langs het tankstation naar de fruitbomen bij Nieuw Mellens. 
Foto: Pinterest - Maurice vd Veen
Deze luchtfoto uit 1979 laat de Badweg mooi zien in z'n omgeving. Ten zuiden ervan (rechts op de foto) waren in de jaren '60 en '70 twee nieuwe woonwijken met daarbij horende infrastructuur gebouwd: Nijlân (de hoogbouw op de voorgrond op de luchtfoto) en Aldlân (de bebouwing daarboven langs het Van Harinxmakanaal). Het oostelijk deel van de Badweg was al onder de Aldlânsdyk en de nieuwbouw van Aldlân verloren gegaan.
In het centrum van de luchtfoto is nog veel onbebouwd 'restgroen'. Op zo'n luchtfoto valt de omzoming van de weilanden met bomen beter op dan ik het me kan herinneren. Een klein stukje coulissenlandschap binnen de stadsgrenzen van Leeuwarden. Dwars door het groen loopt in een rechte lijn de Badweg.
|
De Badweg - menuBronnen |
