Voor wat betreft de communicatie waarmee Gom van Strien zijn vertrek bekendmaakt, valt me op dat het erg old school taalgebruik is:
"Zowel de hierover ontstane onrust als het voorbereiden van een reactie hierop verhouden zich in mijn ogen niet met mijn huidige werk als verkenner". (Bron: NOS)

Meel in de mond. Ouwerwets politiek gewauwel.

Niet de ontstane onrust maakt dat hij moet vertrekken, z'n integriteit en betrouwbaarheid zijn in het geding!
En het voorbereiden van een reactie? Hij moet zich waarschijnlijk een slag in de rondte draaien en liegen en zelfs dan weet hij wel dat hij nooit iemand kan overtuigen van zijn onschuld.

En dan kun je alleen nog maar opstappen.

Het is gelukt! Ik heb weer gestemd op de Snob 2000 !

Met een kleine buiging naar artiesten die ik dit jaar live zag (Marc Almond, Blur, 10CC), niet veel, maar toch een paar vrouwen (Tori Amos, Coely, Sinead), paar Nederlandse artiesten (Nits, Daniel Lohues) en de onvermijdelijke Beatles,  Balthazar en Miles Kane
​
De lijst wordt eind december gelijktijdig met de Top 2000 uitgezonden op Pinguin Radio (internetradio).

​Oh...damn...Madness vergeten...

Gister liep ik mee in de grootste klimaatdemonstratie ooit, samen met 84.999 andere mensen. Ik heb pas op het aller-, allerlaatste moment besloten te gaan, want eigenlijk geloof ik niet dat dit soort demonstraties veel zin heeft. In maart 2019 liep ik namelijk ook mee in de Klimaatmars. Er is in die vier jaar weinig verbeterd, maar wel  verslechterd: de zomers zijn wel veel, erg veel heter geworden en de drie andere seizoenen lijken ineen gesmolten tot een lange, natte en warme herfst.
​
Dat is waarom het activisme van Extinction Rebellion me erg aanspreekt. Concrete doelen (een einde aan de fossiele subsidies) en een actievorm die geweldloos is, maar ook schuurt, ergert en vooral ontregelt. 

Maar ik ben toch gegaan. In de hoop dat er meer mensen zouden zijn, dat er zelfs heel veel mensen zouden zijn. En het was goed, het was mooi. Soms krijg je wel eens het gevoel dat je in je uppie bezig bent, alsof niemand anders snapt welke catastrofe we over onszelf afroepen en een volgend moment sta je tussen duizenden mensen op het Damrak te wachten op de aftrap van de Klimaatmars.
Het klimaat mag dan voor de kiezers in Nederland niet de hoogste prioriteit hebben, voorlopig zie ik voor geen enkel ander thema 85.000 mensen de straat op gaan
 
Enfin, we schuifelden naar het Museumplein waar ons een toespraak door Greta Thunberg was beloofd. Het programma daar bleek een deconfiture. Het eerste dat ik zag was een optreden van Jeangu Macrooy dat zo’n beetje onmogelijk werd gemaakt door een spreekkoor van Palestijnse activisten voor het podium. Akelig. Voordat ik daar aankwam had een Palestijnse activiste – naar ik begrijp – zich niet aan de afspraken met de organisatie gehouden. Er kwam geen verbindende toespraak, de toespraak was te lang en mondde uit in een spreekkoor met de Palestijnse activisten voor het podium. In een poging het programma weer in handen te krijgen, draaide de organisatie het geluid van de microfoon dicht. De achtereenvolgende optredens – zoals die van Macrooy – werden vervolgens verstoord met het spreekkoor.
 
Daarna kwam er een meneer die – begeleid door dramatische tonen uit een synthesizer – op gezwollen toon een vergelijking trok met Jona, de walvis, Nineveh en ik weet niet wat, ik raakte de draad en interesse kwijt. Zijn conclusie was dat we een nieuwe god nodig hadden (waarom?) en dan konden we een nieuw lied voor die god zingen en hij zette het lijflied van Extinction Rebellion in:
‘Hey ho, take me by the hand
Strong in solidarity we stand
Fight for climate justice!
Fight for climate justice!’
We moesten het meerstemmig meezingen (hij bedoelde in canon), begeleid door twee zangeressen die het gevoelig mooi probeerden te zingen zonder dat ze doorhadden dat actieliederen niet bedoeld zijn om mooi te zingen, maar om te scanderen.
 
Ergerlijk was ook hoe politieke partijen zich in de Klimaatmars mengden. Prima om je te laten zien, hou het bescheiden en what the fuck had D66 er te zoeken? D66 had twee kabinetten lang de kans om milieubeleid te initiëren en het enige waarmee ze op de proppen komen is nieuwe kerncentrales als programmapunt! Om het grootste spandoek uit de optocht te citeren: ‘kernenergie is geen klimaatbeleid’.

​De gotspe.

Het verhinderde een ploeg van D66 niet zich als commando’s door het publiek bij het podium naar voren te wurmen met grote spandoeken in de hoop tijdens de speech van Thunberg door TV-camera’s gevangen te worden. D66 was daarin niet de enige: ook PvdA/GroenLinks, PvdD en BIJ1 hadden niet door dat dit geen campagnebijeenkomst was, dat het niet om hen ging, maar dat vandaag wij, de bevolking, ‘gewone mensen’ aan het woord waren en dat de enige rol die zij hadden was om te luisteren.
 
Toen kwam Greta Thunberg uiteindelijk op. Zij gaf de microfoon direct weer aan de Palestijnse activiste, want je draait een microfoon niet dicht, volgens Thunberg. Loffelijk principe, maar wat had je dan gewild? Helaas, de Palestijnse activiste sloot haar verhaal af met een oproep niet op PvdA/GroenLinks te stemmen. Toen Thunberg eindelijk haar speech zou gaan geven, werd het haar op haar beurt onmogelijk gemaakt door een waterschapsbetuurder met de boodschap dat ie hier kwam voor een klimaatdemonstratie, niet een politieke mening. Hij had een punt, want het 'stemadvies' was over the top, maar om dat punt nou te maken in een jasje van politieke partij Water Natuurlijk!?
​
De man kon vervolgens secondenlang op het podium naast Thunberg staan, één van de meest gehate vrouwen ter wereld, voordat presentatoren en de Palestijnse activiste hem van het podium sleepten. Blijkbaar had de organisatie niet nagedacht over beveiliging…
 
Thunberg was er dan ook helemaal klaar mee en raffelde haar boodschap af met een: ‘Jullie weten hoe ik erover denk, da’s niks veranderd en het blijft ook zo, tot ziens’.

Ik snapte haar wel.

Hoewel ik in principe vind dat je een artiest niet vaker dan één keer hoeft te zien, wordt desalniettemin het lijstje artiesten dat ik vaker dan één keer zag optreden, steeds langer: Nits, De Dijk, Daniel Lohues, Damon Albarn (1x Gorillaz, 1x Blur), Balthazar, Madness (zelfs 2x dit jaar) en nu dan ook 10CC.

Die band zag ik al eens in 2011, maar toen zonder mijn broer, die zo mogelijk een nog grotere fan is dan ik. Daarom - om het goed te maken - kocht ik twee kaarten voor de show van 10CC in de Oosterpoort in Groningen.

Helaas: broer ziek, dus (niet helaas) zat ik er met mijn zoon, die 10CC alleen van de Top 2000 kent, maar nooit wegloopt voor een stevig stukje popmuziek.

Voor wat mijn liefde voor 10CC en oprichter Graham Gouldman in het bijzonder betreft, kan ik verwijzen naar het stukje dat ik 12 jaar geleden schreef over hun show destijds in Leeuwarden (uit de tijd dat ik vond dat stukjes over popmuziek in het Engels geschreven dienden te worden). Met enkele verschillen: de zaal zat gisteravond wel vol en Groningers zijn ook enthousiastere applaudiseerders. Verder werd niet meer begonnen met een akoestische set met de succesnummers uit de jaren zestig.

Gouldman - het enig overgebleven bandlid van de eerste 10CC  incarnatie - met gitarist Rick Fenn en drummer Paul Burgess - tweede incarnatie - startte de set met het atheïstische anthem The Second Sitting For The Last Supper. Van daaruit was het weer een Greatest Hits Show langs Art For Arts Sake, Silly Love, Feel the Benefit (mijn favoriet), I'm Mandy (Fly Me) en natuurlijk de kaskrakers Wall Street Shuffle, I'm Not In Love en Dreadlock Holiday ('We don't like Groningen! We love ya!' Ik wéét nu dat ze dat in elke stad doen...).

Veel was sinds 12 jaar geleden hetzelfde gebleven. De basgitaarsolo in Feel the Benefit, de a capella versie van Donna en de tongue-in-cheek opmerkingen bij Old Wild Men.
Maar wat een genot is het om deze band - met multi-instrumentalisten Ian Hornal en Kieran Jeremiah - te zien optreden. De kwaliteit van het spel, de loepzuivere (vierstemmige) harmonieën en het plezier dat ze hebben in het spelen van nummers die op één na (zie hieronder) allemaal meer dan veertig jaar oud waren.

Oh, en trouwens: wat is Rick Fenn toch een fenomenale gitarist...

Beste mensen bij Aviko,
​
Dank voor jullie flyer bij de boodschappen van Jumbo die zojuist werden bezorgd. Grappig dat ik juist voor de diepvries aardappelen van de concurrent had gekozen! De reden daarvoor was dat ik zag dat jullie nog palmolie gebruiken. Dat is voor mij en steeds meer mensen een rode vlag geworden.

Ik heb een ander product met zonnebloemolie gevonden en daarvoor gekozen. Dat juist nu een flyer van Aviko werd meegestuurd is waarschijnlijk toeval, maar het roept bij mij wel het gevoel op dat ik even moet reageren. Vandaar.
Het lijkt mij belangrijk te stoppen met het gebruik van palmolie. Hoe denken jullie daar over

Met vriendelijke groet,
Johannes Beers

PS: ik vind ook dat jullie erg achterblijven met biologische producten, maar dat geldt voor meer producenten. Het geeft Aviko de mogelijkheid zich er op te onderscheiden...

Mail verstuurd aan aviko.nl/contact op 4 november 2023

Update 6 november 2023
​Ik heb antwoord van Aviko gekregen:
​
"Bedankt voor je bericht naar Aviko.nl
Wij hebben sinds begin van het jaar al onze producten weer omgezet naar zonnebloem olie.
Echter is dit op de site van de Jumbo bij de dobbelsteentjes blijkbaar nog niet aangepast geweest.
Bedankt voor je oplettendheid wij hebben dit uitgezet bij de Jumbo dat dit aangepast gaat worden.
De opmerking m.b.t de biologische producten heb ik doorgezet naar onze productontwikkeling"