De Dokter

Hoe bekend (het werk van) straatarts Michelle van Tongerloo in het Noorden van Nederland is, durf ik niet te zeggen, maar die bekendheid heeft een flinke boost gekregen met haar lezing bij NHL Stenden Hogeschool. Ik ga haar verhaal hier niet herhalen (in de Leeuwarder Courant van 22/11 staat een adequate samenvatting) of lees haar boek 'Komt een land bij de dokter'. 

Ik wil hier één ding benoemen dat mij aan het denken zette en dat gaat over professionele distantie. Niet alleen een arts als Van Tongerloo, maar ook welzijnswerkers zoals ik, wordt dat ingepeperd in de opleiding: hou een zekere afstand tot je patiënt of cliënt. 'Don't get involved'.

Van Tongerloo zette me aan het denken, hierover. Want wat als je iemand spreekt van wie je weet dat als hij/zij de deur uitgaat, het niet goed zal gaan? Van Tongerloo is daar verrassend eenvoudig in. Ze is niet bang voor persoonlijke betrokkenheid en gaat in haar hulpverlening verder dan andere artsen. Gewoon, omdat het anders niet goed komt.

Ik moest denken aan Tim 'S Jongers die enkele weken geleden in dezelfde zaal zei (ik parafraseer) dat hij niet verwacht dat armoede op te lossen is en dat als je je afvraagt wat je dan kunt doen, je niet te moeilijk moet doen. Ga naast iemand staan, kijk wat je voor iemand kunt betekenen. 

Wees betrokken.

Je hoeft je neus maar buiten de deur te steken en je ruikt het onheil in de samenleving. Het wordt tijd dat ook ik uit mijn 'comfort-zone' stap en betrokken raak