De ziel van Fryslân

De campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen 2025 loopt op z’n eind. Ik heb veel gepost over de campagne van de Partij voor de Dieren, gebruik gemaakt van landelijk materiaal en nu wil ik iets zeggen over mijn persoonlijke redenen om op de Partij voor de Dieren te stemmen.

Wat ik belangrijk vind is dat we toewerken naar een ander economisch systeem. Het neoliberale hyperkapitalisme maakt de wereld kapot. De natuur lijdt, dieren sterven uit, het klimaat verandert en mensen zijn massaal ongelukkig.

Flyeren in de binnenstad van Leeuwarden (foto: Arthur Smeets)

Een paar jaar geleden woonde ik een lezing bij van Matthias Olthaar, lector aan NHLStenden Hogeschool. Hij plaatste vraagtekens bij de eeuwige jacht naar economische groei. Wat zeg ik, vraagtekens? Volgens hem hebben we die voortdurende groei helemaal niet nodig! Een leven na de groei.

Waarom spreekt me dat zo aan? Omdat ik zelf nooit een leven heb geleid waarin ik steeds meer wilde, altijd het nieuwste, van de beste merken. Ik heb de Zweedse filosofie van ‘lagom’ wellicht een wat eigen draai gegeven, maar ik ben nooit op zoek geweest naar ‘bigger, better, faster, more’. Ik probeer te leven met genoeg. Ik ben niet rijk, gelukkig ook niet arm. Ik woon niet in een groot, nieuw huis, maar ook niet in een krot. Ik heb niet een nieuwe auto, een nieuwe telefoon, doe niet aan verre vakanties: lagom. Ik beperk daarmee mijn ecologische voetafdruk en ben evengoed gelukkig!

Foto: Jan Kelderhuis

De toekomst
Waarom stem ik op de Partij voor de Dieren? Omdat die partij de beste garantie is voor een betere toekomst. Omdat de Partij voor de Dieren als enige partij streeft naar systeemverandering in plaats van symptoombestrijding.

En er zijn wel meer dingen:

• De nog altijd verslechterende stand van de weidevogels. Dat doet me echt pijn. Weidevogels zijn de ziel van Fryslân en de politieke elite haalt de schouders erover op.
• De stroomkabel door Schiermonnikoog. Ik weet zeker dat de Partij voor de Dieren onder geen beding, onder geen belofte van een mooie ministerspost, die kabel zal accepteren.
• Glyfosaat, lelieteeltgif en ander landbouwgif, Pfas, micro- en nanoplastics, van geen andere partij verwacht ik dat ze concrete stappen zullen zetten om de vergiftiging van onze omgeving stop te zetten. Geen andere.
• Koeien in de brandende zon tijdens hittegolven. Need I say more? Je wéét dat je bij de Partij voor de Dieren moet zijn om daar een einde aan te maken. Dat weet je.
• De steun voor Gaza, de roep om sancties tegen Israël, de felle strijd voor mensenrechten. Ik praat soms met Ayman Qudaih die een zwaar leven leidt met zijn gezin, onder de Israëlische onderdrukking in Gaza. Hij is blij en trots dat ik kandidaat ben voor de partij zo duidelijk, integer en fel opkomt voor hem en al die honderdduizenden onderdrukte Gazanen. Ik maak me zorgen om Ayman, zijn vrouw, zijn kinderen en zijn broer. Zijn steun is voor mij onmetelijk belangrijk.

Vijf procent
Tijdens het flyeren werden me twee dingen gevraagd: het defensiestandpunt en de afsplitsingspartij cq het vertrek van Koffeman. Even kort wat ik daar van denk.

In de eerste plaats ben ik blij met het defensiestandpunt van de Partij voor de Dieren. Pacifisme is voor mij een streven, een doel, maar helaas is het verder weg dan ooit. Wat ik cruciaal vind in het defensiestandpunt is dat de Partij voor de Dieren onafhankelijk wil worden van de VS en met andere Europese landen wil samenwerken op militair terrein. Dat is goed, dat is visie.

Pfas in de Jelsumerfeart (eigen foto)

Dat is nog es wat anders dan lamlendig achter Trump en Rutte aanlopen en 5% van je BBP ophoesten.

Wat de afsplitsingspartij betreft: niemand zit te wachten op verdere versnippering in het politieke spectrum. Dit gaat niets opleveren, het irreële anti-defensiestandpunt is zo niche, dat doen ze alleen voor zichzelf. En om de Partij voor de Dieren te beschadigen. Dat kan ook het enige motief geweest zijn van het gezeur van Koffeman, eerst in de Groene Amsterdammer (nee, ik ga dat proefabonnement nu echt niet meer in een abonnement omzetten), daarna in de NRC. De enige reden voor het gezeur was het beschadigen van de Partij voor de Dieren in campagnetijd.

Ik ben blij dat de positie van Esther Ouwehand met zijn vertrek is versterkt. Ik hoop op groei van het zetelaantal in de Tweede Kamer voor de PvdD. Ik hoop op één, wie weet twee of drie zetels in de gemeenteraad van Leeuwarden, straks in maart. Ik heb zin om te gaan beuken tegen de logge, volgevreten, decadente machtsblokken van het midden en (extreem)rechts!

Daarom stem ik woensdag op Esther Ouwehand, de enige, de échte oppositieleider in de Tweede Kamer. ​