Pyongyang

Omdat ik eerder dit jaar Factory Summers met veel plezier gelezen heb, hoefde ik niet lang te twijfelen of ik Pyongyang ook wilde kopen (heerlijke winkel, trouwens: Faraos Cigarer, jammer dat ze zoveel Deense strips en graphic novels verkopen). Het moet een meesterwerkje zijn, had ik al begrepen uit de biografieën van Delisle die ik al had gelezen

Het is niet moeilijk onder de indruk te raken van het verhaal en de tekeningen. In een vrij terloopse verteltrant en in eenvoudige, met potlood ingekleurde zwart/wit tekeningen beschrijft Delisle zijn verblijf van twee maanden in het meest afgezonderde land van de wereld: Noord-Korea.
​De reden van dat verblijf is al wonderlijk: De Franse tekenfilmstudio waar Delisle voor werkt, besteedt het tekenwerk uit naar Noord-Korea en de studio stuurt eigen toezichthouders om de productie te controleren.

De kracht van Pyongyang zit in de eenvoud van de tekeningen, de humor die Delisle er in verwerkt en de komische observaties, scherp afgezet tegen de schaarste (voedsel en elektriciteit), de potsierlijke persoonsverheerlijking van de Kimmen en de angst die raast, vlak onder het onbewogen uiterlijk van de Koreanen waar Delisle contact mee heeft (gids en vertaler). 

Het is een vrolijk boek (expats hebben het in Pyongyang redelijk goed), maar overal is de droefenis voelbaar van een volk dat - generatie na generatie - opgroeit, leeft en sterft in schaarste, onwetendheid en vooral angst.

Pyongyang (tweede paperbackdruk 2018, Engels) - Guy Delisle​