Een paar maand geleden gooide ik twee zakjes gemengd bloemzaad leeg in de voortuin. Het heeft een wilde tuin opgeleverd met meer dan tien verschillende soorten bloemen. 
Toegegeven, 95% is paars kaarsjeskruid, maar ik hoor de hommels, bijen en vlinders daar niet over klagen.

​Drama hier op de vroege ochtend. De Dochter ontdekte bij het voeren van de tuinvogels dat er een jonge merel vastzat tussen de schuttingen van onszelf en die van de buren.

De Zoon en ik hebben vervolgens van alles geprobeerd om a) het beestje te lokaliseren en b) er op de een of andere manier weg te krijgen.

Uiteindelijk maar een gat gezaagd in onze  schutting en dus heb ik mijn goede daad voor vandaag er alweer opzitten.

Friesche Koe IJs, het zegt jullie misschien niet evenveel, maar ik herinner me warme dagen in de jaren '70 en de ijscokar van De Friese Koe die traag bij ons de straat in kwam fietsen. Geen gemechaniseerde jengelpingel maar met een ouderwetse klingelbel. Je kon een plak ijs kopen dat van een rol werd afgesneden en dat tussen twee ronde koekjes werd vastgehouden. D'r was toch niks lekkerder dan Friesche Koe IJs op een warme dag in de jaren '70...

​De doorontwikkeling naar frambololly's heb ik een beetje gemist. Maar ik kan geen weerstand bieden aan een in een Friesche vlag gehuld product.
Dus toen ik vandaag in de Friesche supermarkt Poiesz deze frambozen waterlolly's zag liggen, kon ik ze echt niet laten liggen.
En hoewel ik niet eens zo van waterijs houd, kan ik er niet omheen: dit is eindeloos lekker!

Lang leve Friesche Koe IJs! Hoera! Hoera! Hoera!!!

​De politiek in Nederland heeft de problemen waar we voor staan gereduceerd tot een onnozele analyse van 'teveel asielzoekers' en 'teveel regels voor boeren'. Als je de problemen niet wilt zien, zul je ook niks kunnen oplossen.

Maar ook voor ons, die het drama van de oneerlijke verdeling macht en middelen in de samenleving en het drama van de klimaatverandering wél onder ogen zien, is het soms moedeloos makend om na te denken over oplossingen. 
Ook al zal het niet alles oplossen, het zou een belangrijke stap vooruit zijn als we zouden beginnen de rijken zwaarder te belasten.

Ik werd gister gewezen op het burgerinitiatief Tax the Rich dat juist dat wil bereiken: een op Europees niveau georganiseerde rijke-stinkerds-belasting. Waarom? Omdat de rijken naar verhouding veel minder belasting betalen dan de middenklasse en omdat we met dat belastinggeld de oneerlijke samenleving en de klimaatverandering kunnen bestrijden. 
​
Doe mee, klik op de knop hieronder en teken de petitie. Laat het je eerste daad van verzet zijn onder dit nieuwe kabinet: tax the rich!

Als kind las ik in een Suske & Wiske stripalbum een uitspraak van die malle Lambik: ‘wie haat zaait, zal oorlog oogsten’. Ik vond dat toen al een heel treffende uitspraak en veertig jaar later is er nog steeds geen speld tussen te krijgen.

Ik heb al een tijd niets meer geschreven over de ellende in Gaza, maar het is geen dag uit mijn gedachten en de woede is ook gebleven. Ik voel me net zo onmachtig als iedereen. Als mensheid worden we geacht vooruit te werken, naar vrede en veiligheid. The Age of Aquarius...

Toch?
​
Een nieuwe schatting van The Lancet sluit niet uit dat er 186 duizend Palestijnen zijn vermoord. Dat is maar een getal en daar lees je gemakkelijk overheen. Voor alle duidelijkheid: het is vergelijkbaar met het wegvagen van een stad als Breda of Nijmegen, met de ziekenhuizen als doelwit en dode kinderen als trofee.

De immense schaal van de vernietiging, de bovenmenselijke haat en de complete minachting van mensenlevens geven Israël en Netanyahu een beschamende plek in de geschiedenis samen met de wereldwijd verachte Sovjet Unie en Stalin, Cambodja en Pol Pot en inderdaad, Nazi-Duitsland en Hitler.

En het meest trieste: de kinderen die nu hun moeder, vader, broer of zus verliezen, zijn de terroristen van straks die bij een bushalte in Tel Aviv hun bomgordel laten afgaan.

​Wie haat zaait, zal oorlog oogsten.

​Gister was ik in de tuin van het Princessenhof in Leeuwarden. Ooit de residentie van de Friese Nassaus met de tot slaaf gemaakte jongens Sideron en Cupido. Pontificaal stond een schilderij opgesteld, een portret van enkele Friese Nassaus met een derde zwarte 'bediende'. 

Juist in die tuin vond gister de Friese herdenking van de slavernij plaats. We werden ontvangen met een rituele handenwassing. Er waren mooie woorden. Daarbij viel op dat burgemeester Sybrand Buma - in precies de tuin waar ongetwijfeld Sideron op een mooie dag Marijke Meu een verfrissing inschonk - vergat het voorbeeld te volgen van zijn Arnhemse en Dordtse collega's en excuses te maken voor de rol die Leeuwarden in het slavernijverleden had.

Er was een plengoffer, spoken word en er werd gezongen. Er waren nog meer mooie woorden, heel krachtige woorden, zonder omhaal, van Gabriëlle Copini. Woorden over de mechanismen van toen, die slavernij mogelijk maakten en hoe veel van die mechanismen, ideeën en gewoonten vandaag de dag nog doorwerken en bepalen hoe we naar de verhoudingen tussen gekleurde en witte mensen kijken.

In eigenlijk alle toespraken klonk de zorg over de toekomst, hoewel de realiteit natuurlijk is dat we geen stappen terug meer kunnen zetten. Maar hoeveel stappen vooruit kunnen we nog wel zetten in de toekomst?
​
Na afloop sprak ik nog met een van oorsprong Afrikaanse vrouw die nu in Leeuwarden woont. Sinds de winst van de PVV houden haar buren zich niet meer in. Alles kan nu gezegd worden. De toekomst is nu.