Goeie zaak dat Jitse Akse is opgepakt! Beetje gaan vechten tegen IS. Wat denkt ie wel niet! Stel dat dat normaal zou worden, dat Jan en alleman maar naar Koerdistan vertrekt om particulier oorlogje te gaan voeren tegen de meest angstaanjagende terreurgroep van deze tijd. Ik heb nu al dikke discussies thuis: ‘En jij? Wat doe jij? Jij maakt hooguit een verdomd lekker hartige taart met broccoli, maar heeft dat ooit iets verbeterd aan de toestand in de wereld?’

Terwijl ik dolgraag naar zolder zou gaan om daar mijn camouflagepak uit een muf ruikende hutkoffer tevoorschijn te halen en vervolgens te kijken of mijn buik met het litteken van die schotwond uit mijn tijd in Cambodja er na al die jaren nog in past. Wat zou ik graag die koffer willen openen en mijn glimmende Uzi – die ik kocht van die louche wapenhandelaar met één been in Napels - met zijn magazijn te herenigen en dan iets tegen mezelf te mompelen als: ‘Time to put the fear of God into those IS-modderfokkers’.

Maar ik kan niet, want ik heb toch al hoge bloeddruk, pijnlijke knieën en ik kan ook niet zo goed tegen dat Koerdische eten. En de tuin moet nog winterklaar gemaakt worden. En ik heb ook geen camouflagepak of Uzi op zolder liggen, dus dat schiet al met al niet op.

Maar alles beter dan de opening van het NOS Journaal te zien over de arrestatie van die heldhaftige Fries Jitse die moedig naar Syrië afreisde om de wereld een stukje veiliger te maken, waarna drie hoofden zich naar mij omdraaien en mij verwijtend aankijken.
​
‘En jij? Wat doe jij?’
‘Ik heb een idee voor een verrukkelijke pastasalade!’

De FNP wrakselet mei de Fryske taal. Dat is in minne saak, want it Frysk soe in natuerlike kar weze kinne (moatte?) foar Frysk nasjonalisten. Dat is it lykwols blykber net. ‘Taal mei om my mear nei de eftergrûn’, seit FNP-foarsitter Ultsje Hosper der oer yn de Leeuwarder Courant fan 5 jannewaris.

De reden fyn ik wat plat. It tal sitten yn de Provinsjale Steaten waakst net oan en it Frysk soe foar nije stimmers wolris in obstakel wêze kinne. It belang fan de taal liket offere te wurden foar de hoop op ien of twa sitten.

Al mei al liket it ferlies fan de FNP foar it Frysk my in nij sinjaal dat it Frysk de ein fan de ieu net helje sil.​

Wy binne op it Amelân. Wy wiene der net allinnich. Der binne ek in soad, lit ús sizze, bûtenlanners. Sa wie Durk der ek:

Durk is in euh, Dútser.

​Durk mei der wol graach oer!