In Nederland hebben we niet zoveel last van de Russen. Zo heel nu en dan onderschept de luchtmacht een trage bommenwerper boven de Noordzee, maar verder merken we niet zoveel van het hernieuwde militaire zelfvertrouwen van Poetin cs.

In Scandinavië is dat anders. Daar worden de Denen ronduit bedreigd door de Russische ambassadeur en hebben de Zweden nog niet zo lang geleden jacht gemaakt op een - overigens niet gevonden - onderzeeër van de Russen voor de kust bij Stockholm.

De Koude Oorlog is in Scandinavië niet alleen maar geschiedenis. ​In april werd een Amerikaans marineschip in de Oostzee nog 'belaagd' door Russische straaljagers en nog geen jaar geleden ontstond er onrust toen een Russisch marineschip onder de Øresundbrug doorvoer.

​Geen wonder dat ik verrast was toen ik vandaag vanaf het strand ten noorden van Malmö in de verte een Russisch marineschip zag varen. Heel erg in de verte (grote foto), dus moeilijk te onderscheiden, maar na wat zoekwerk op internet ben ik er van overtuigd dat het om een landingsvaartuig van de Ropucha klasse gaat (inzet). ​

​Overigens is het de Russische marine of wie dan ook niet verboden om tussen Denemarken en Zweden door te varen.

​

​Vreemd stuk in de Volkskrant vandaag. Het 'rondpompen' van kinderen door jeugd- en GGZ-instellingen is ongewenst en schadelijk voor de kinderen. De instellingen die dat doen zijn daar boos over, want gemeenten, die sinds 1/1/15 voor de jeugdzorg verantwoordelijk zijn, moeten het probleem maar oplossen. Een hoog 'Tom-Poes-verzin-een-list' gehalte bij de jeugdzorginstellingen die zelf blijkbaar al jaren achteroverleunen en hete aardappels naar elkaar blijven doorschuiven.
​
Een oplossing wordt volgens mij niet gevonden met het rondpompen van de schuldvraag, maar door het probleem in kaart te brengen en met een voorstel voor een oplossing te komen, waar gemeenten ongetwijfeld voor open zullen staan. In het belang van het kind hoeft d'r alleen maar een handschoen opgepakt te worden.

Caroline Aherne als Mrs. Merton, als Poula of Denise Best: zo veel, zo vaak, zo hard om haar gelachen....

Zowel in Europa als op het eiland zijn veel mensen van 'goede wil' om de handelsbetrekkingen maar niet te veel te schaden. Het eiland zou een handelspositie à la Noorwegen of Zwitserland moeten krijgen. Ik zeg: niets van dat al! Keihard aanpakken. D'r uit is d'r uit en niet via de achterdeur er toch weer in.

​Maar Frank Kalshoven verwoordde dat vandaag in de Volkskrant veel beter dan ik dat kan: De Britten moeten op de blaren zitten

"Je kunt praten als Brugman, argumenteren tot je een ons weegt, redelijk zijn tot je haar uitvalt, er gaat uiteindelijk niets boven toepassing van de oude journalistieke wet: show, don't tell."