Reboelje (4): de Slag om de Parkstraat

De Hete Herfst werd afgesloten met een landelijke demonstratie tegen de bezuinigingsplannen van minister Deetman. Zoiets doe je in Den Haag. Nadat tijdens de demonstratie in juni enkele verfbommen tegen de gebouwen van de Tweede Kamer waren gegooid, was het Binnenhof nu verboden terrein. Er zat niets anders op dan een lange tocht door de stad te maken. De stoet zou ruim om het Binnenhof heen geleid worden.
 
Het was 24 november 1988 en enkele tienduizenden studenten liepen boos een rondje door Den Haag. Op de Mauritskade, hemelsbreed nog geen kilometer van het Binnenhof verwijderd, werd het enkele studenten teveel en het achterste deel van de stoet sloeg de Parkstraat in, richting het Binnenhof. Uiteraard werden we tegengehouden door de Mobiele Eenheid en er ontstond een gevecht, waarbij de ME langzaam maar zeker terrein verloor.

Treinkaartjes (Voorverkoop en NS)

Leeuwarder Courant, 25 november 1988

Algemeen Dagblad, 25 november 1988

 
Toen het voorste deel van de stoet doorkreeg dat ze het achtereind waren kwijtgeraakt, maakten ze ook een afslag naar rechts. En daarna nog een afslag naar rechts. Zo kwamen ze een eind verderop ook in de Parkstraat terecht. De beide stoetdelen probeerden in de Parkstraat weer verbinding te maken, maar werden ieder gehinderd door een peloton ME. Zelf was ik geen held die in de frontlinie met stenen stond te gooien. Ik was omgelopen en stond tussen de beide stoetdelen in op de hoek Parkstraat/Oranjestraat. ME links en rechts en daarachter aan beide kanten een meute studenten.
 
Ik klom in een lantaarnpaal en had een mooi overzicht van boven hoe de beide delen van de optocht langzaam maar zeker naar een hernieuwde aansluiting toe werkten. De twee pelotons van de ME kwamen steeds dichter met hun ruggen bij elkaar. De klappen die de ME uitdeelde werden feller naarmate hun wanhoop toenam.
 
Op het moment dat de beide polotons ingesloten raakten en geen kant meer op konden, begonnen de twee of drie jeeps van de ME woest heen en weer te rijden. In de ongeveer tien meter straatlengte die politie overhield, reden ze hun jeeps met volle vaart intimiderend vooruit naar de studenten om op het allerlaatste moment te remmen. Dan een stukje achteruit om met hoge snelheid weer op de studenten af te rijden op een manier waar ik erg van schrok. Het leek me dat als iemand geraakt zou worden, hij of zij het waarschijnlijk niet zou overleven.
 
Gelukkig duurde het niet lang voordat studenten links en rechts in de Parkstraat tussen de linies politiemensen wisten door te wurmen. Vanaf mijn hoge positie zag ik dat de straat ineens één grote mensenmassa was geworden van veelkleurige studenten. Met hier en daar een verdwaalde witte helm van een ME-er die op zoek was naar de rest van zijn peloton.
 
Daarna trok de hele stoet naar het Buitenhof waar nieuwe gevechten met de gehergroepeerde ME plaatsvonden, maar op het Binnenhof zijn we niet gekomen.