Voor wat betreft de communicatie waarmee Gom van Strien zijn vertrek bekendmaakt, valt me op dat het erg old school taalgebruik is:
"Zowel de hierover ontstane onrust als het voorbereiden van een reactie hierop verhouden zich in mijn ogen niet met mijn huidige werk als verkenner". (Bron: NOS)

Meel in de mond. Ouwerwets politiek gewauwel.

Niet de ontstane onrust maakt dat hij moet vertrekken, z'n integriteit en betrouwbaarheid zijn in het geding!
En het voorbereiden van een reactie? Hij moet zich waarschijnlijk een slag in de rondte draaien en liegen en zelfs dan weet hij wel dat hij nooit iemand kan overtuigen van zijn onschuld.

En dan kun je alleen nog maar opstappen.

Het is gelukt! Ik heb weer gestemd op de Snob 2000 !

Met een kleine buiging naar artiesten die ik dit jaar live zag (Marc Almond, Blur, 10CC), niet veel, maar toch een paar vrouwen (Tori Amos, Coely, Sinead), paar Nederlandse artiesten (Nits, Daniel Lohues) en de onvermijdelijke Beatles,  Balthazar en Miles Kane
​
De lijst wordt eind december gelijktijdig met de Top 2000 uitgezonden op Pinguin Radio (internetradio).

​Oh...damn...Madness vergeten...

Gister liep ik mee in de grootste klimaatdemonstratie ooit, samen met 84.999 andere mensen. Ik heb pas op het aller-, allerlaatste moment besloten te gaan, want eigenlijk geloof ik niet dat dit soort demonstraties veel zin heeft. In maart 2019 liep ik namelijk ook mee in de Klimaatmars. Er is in die vier jaar weinig verbeterd, maar wel  verslechterd: de zomers zijn wel veel, erg veel heter geworden en de drie andere seizoenen lijken ineen gesmolten tot een lange, natte en warme herfst.
​
Dat is waarom het activisme van Extinction Rebellion me erg aanspreekt. Concrete doelen (een einde aan de fossiele subsidies) en een actievorm die geweldloos is, maar ook schuurt, ergert en vooral ontregelt. 

Maar ik ben toch gegaan. In de hoop dat er meer mensen zouden zijn, dat er zelfs heel veel mensen zouden zijn. En het was goed, het was mooi. Soms krijg je wel eens het gevoel dat je in je uppie bezig bent, alsof niemand anders snapt welke catastrofe we over onszelf afroepen en een volgend moment sta je tussen duizenden mensen op het Damrak te wachten op de aftrap van de Klimaatmars.
Het klimaat mag dan voor de kiezers in Nederland niet de hoogste prioriteit hebben, voorlopig zie ik voor geen enkel ander thema 85.000 mensen de straat op gaan
 
Enfin, we schuifelden naar het Museumplein waar ons een toespraak door Greta Thunberg was beloofd. Het programma daar bleek een deconfiture. Het eerste dat ik zag was een optreden van Jeangu Macrooy dat zo’n beetje onmogelijk werd gemaakt door een spreekkoor van Palestijnse activisten voor het podium. Akelig. Voordat ik daar aankwam had een Palestijnse activiste – naar ik begrijp – zich niet aan de afspraken met de organisatie gehouden. Er kwam geen verbindende toespraak, de toespraak was te lang en mondde uit in een spreekkoor met de Palestijnse activisten voor het podium. In een poging het programma weer in handen te krijgen, draaide de organisatie het geluid van de microfoon dicht. De achtereenvolgende optredens – zoals die van Macrooy – werden vervolgens verstoord met het spreekkoor.
 
Daarna kwam er een meneer die – begeleid door dramatische tonen uit een synthesizer – op gezwollen toon een vergelijking trok met Jona, de walvis, Nineveh en ik weet niet wat, ik raakte de draad en interesse kwijt. Zijn conclusie was dat we een nieuwe god nodig hadden (waarom?) en dan konden we een nieuw lied voor die god zingen en hij zette het lijflied van Extinction Rebellion in:
‘Hey ho, take me by the hand
Strong in solidarity we stand
Fight for climate justice!
Fight for climate justice!’
We moesten het meerstemmig meezingen (hij bedoelde in canon), begeleid door twee zangeressen die het gevoelig mooi probeerden te zingen zonder dat ze doorhadden dat actieliederen niet bedoeld zijn om mooi te zingen, maar om te scanderen.
 
Ergerlijk was ook hoe politieke partijen zich in de Klimaatmars mengden. Prima om je te laten zien, hou het bescheiden en what the fuck had D66 er te zoeken? D66 had twee kabinetten lang de kans om milieubeleid te initiëren en het enige waarmee ze op de proppen komen is nieuwe kerncentrales als programmapunt! Om het grootste spandoek uit de optocht te citeren: ‘kernenergie is geen klimaatbeleid’.

​De gotspe.

Het verhinderde een ploeg van D66 niet zich als commando’s door het publiek bij het podium naar voren te wurmen met grote spandoeken in de hoop tijdens de speech van Thunberg door TV-camera’s gevangen te worden. D66 was daarin niet de enige: ook PvdA/GroenLinks, PvdD en BIJ1 hadden niet door dat dit geen campagnebijeenkomst was, dat het niet om hen ging, maar dat vandaag wij, de bevolking, ‘gewone mensen’ aan het woord waren en dat de enige rol die zij hadden was om te luisteren.
 
Toen kwam Greta Thunberg uiteindelijk op. Zij gaf de microfoon direct weer aan de Palestijnse activiste, want je draait een microfoon niet dicht, volgens Thunberg. Loffelijk principe, maar wat had je dan gewild? Helaas, de Palestijnse activiste sloot haar verhaal af met een oproep niet op PvdA/GroenLinks te stemmen. Toen Thunberg eindelijk haar speech zou gaan geven, werd het haar op haar beurt onmogelijk gemaakt door een waterschapsbetuurder met de boodschap dat ie hier kwam voor een klimaatdemonstratie, niet een politieke mening. Hij had een punt, want het 'stemadvies' was over the top, maar om dat punt nou te maken in een jasje van politieke partij Water Natuurlijk!?
​
De man kon vervolgens secondenlang op het podium naast Thunberg staan, één van de meest gehate vrouwen ter wereld, voordat presentatoren en de Palestijnse activiste hem van het podium sleepten. Blijkbaar had de organisatie niet nagedacht over beveiliging…
 
Thunberg was er dan ook helemaal klaar mee en raffelde haar boodschap af met een: ‘Jullie weten hoe ik erover denk, da’s niks veranderd en het blijft ook zo, tot ziens’.

Ik snapte haar wel.

Hoewel ik in principe vind dat je een artiest niet vaker dan één keer hoeft te zien, wordt desalniettemin het lijstje artiesten dat ik vaker dan één keer zag optreden, steeds langer: Nits, De Dijk, Daniel Lohues, Damon Albarn (1x Gorillaz, 1x Blur), Balthazar, Madness (zelfs 2x dit jaar) en nu dan ook 10CC.

Die band zag ik al eens in 2011, maar toen zonder mijn broer, die zo mogelijk een nog grotere fan is dan ik. Daarom - om het goed te maken - kocht ik twee kaarten voor de show van 10CC in de Oosterpoort in Groningen.

Helaas: broer ziek, dus (niet helaas) zat ik er met mijn zoon, die 10CC alleen van de Top 2000 kent, maar nooit wegloopt voor een stevig stukje popmuziek.

Voor wat mijn liefde voor 10CC en oprichter Graham Gouldman in het bijzonder betreft, kan ik verwijzen naar het stukje dat ik 12 jaar geleden schreef over hun show destijds in Leeuwarden (uit de tijd dat ik vond dat stukjes over popmuziek in het Engels geschreven dienden te worden). Met enkele verschillen: de zaal zat gisteravond wel vol en Groningers zijn ook enthousiastere applaudiseerders. Verder werd niet meer begonnen met een akoestische set met de succesnummers uit de jaren zestig.

Gouldman - het enig overgebleven bandlid van de eerste 10CC  incarnatie - met gitarist Rick Fenn en drummer Paul Burgess - tweede incarnatie - startte de set met het atheïstische anthem The Second Sitting For The Last Supper. Van daaruit was het weer een Greatest Hits Show langs Art For Arts Sake, Silly Love, Feel the Benefit (mijn favoriet), I'm Mandy (Fly Me) en natuurlijk de kaskrakers Wall Street Shuffle, I'm Not In Love en Dreadlock Holiday ('We don't like Groningen! We love ya!' Ik wéét nu dat ze dat in elke stad doen...).

Veel was sinds 12 jaar geleden hetzelfde gebleven. De basgitaarsolo in Feel the Benefit, de a capella versie van Donna en de tongue-in-cheek opmerkingen bij Old Wild Men.
Maar wat een genot is het om deze band - met multi-instrumentalisten Ian Hornal en Kieran Jeremiah - te zien optreden. De kwaliteit van het spel, de loepzuivere (vierstemmige) harmonieën en het plezier dat ze hebben in het spelen van nummers die op één na (zie hieronder) allemaal meer dan veertig jaar oud waren.

Oh, en trouwens: wat is Rick Fenn toch een fenomenale gitarist...

Beste mensen bij Aviko,
​
Dank voor jullie flyer bij de boodschappen van Jumbo die zojuist werden bezorgd. Grappig dat ik juist voor de diepvries aardappelen van de concurrent had gekozen! De reden daarvoor was dat ik zag dat jullie nog palmolie gebruiken. Dat is voor mij en steeds meer mensen een rode vlag geworden.

Ik heb een ander product met zonnebloemolie gevonden en daarvoor gekozen. Dat juist nu een flyer van Aviko werd meegestuurd is waarschijnlijk toeval, maar het roept bij mij wel het gevoel op dat ik even moet reageren. Vandaar.
Het lijkt mij belangrijk te stoppen met het gebruik van palmolie. Hoe denken jullie daar over

Met vriendelijke groet,
Johannes Beers

PS: ik vind ook dat jullie erg achterblijven met biologische producten, maar dat geldt voor meer producenten. Het geeft Aviko de mogelijkheid zich er op te onderscheiden...

Mail verstuurd aan aviko.nl/contact op 4 november 2023

Update 6 november 2023
​Ik heb antwoord van Aviko gekregen:
​
"Bedankt voor je bericht naar Aviko.nl
Wij hebben sinds begin van het jaar al onze producten weer omgezet naar zonnebloem olie.
Echter is dit op de site van de Jumbo bij de dobbelsteentjes blijkbaar nog niet aangepast geweest.
Bedankt voor je oplettendheid wij hebben dit uitgezet bij de Jumbo dat dit aangepast gaat worden.
De opmerking m.b.t de biologische producten heb ik doorgezet naar onze productontwikkeling"

Het is een gotspe, een oud-medewerker van Shell als eurocommissaris Klimaatzaken. Geef een signaal af aan het Europees Parlement dat de parlementariërs daar hun werk serieus moeten nemen en Hoekstra moeten afwijzen. Onderteken alsjeblieft hier de petitie
En als je het niet van mij aanneemt, neem het dan aan van Greta Thunberg en andere jonge mensen in dit filmpje ?

​De zomer van 2023 was de zomer van Blur. Ik volg de band al sinds de dagen van de Britpop toen ze de popmuziek van de jaren '90 definieerden. Dat zijn misschien holle woorden, maar als je de Britse popmuziek van die tijd wilt kennen, dan kun je niet om Blur heen.

Blur is alles wat mooi is aan Groot-Brittannië: rode Doc Marten's met gele veters, Camden Town en muziek in de traditie van The Kinks. Ik heb sowieso altijd meer gehad met de meer artistieke bands (Beatles, David Sylvian, Radiohead) dan met de muziek van de lefgozers uit de rock 'n' roll (Rolling Stones, Foo Fighters, Oasis).

De kracht van Blur is de ijzersterke, melodieuze songs die Damon Albarn schrijft, gecombineerd met rauwe, schurende gitaar van Graham Coxon. Niemand noemt ooit de ritme-sectie (Dave Rowntree op drums en Alex James op bas), maar die is wel heel goed. De productie kan heel erg uiteen lopen, van gitaarrock (Advert), naar lo-fi (Country Sad Ballad Man), met toeters (Mr. Robinson's Quango), met strijkers (The Universal) of met Francoise Hardy (La Comedie).

Hun eerste album 'Leisure' was nog zoeken naar een vorm, maar vanaf 'Modern Life is Rubbish' (1993) tot en met '13' (1999) domineerden ze de Britse popmuziek. Daarna werd het stil. 'Think Tank' (2003) werd zonder gitarist Graham Coxon gemaakt en er waren hooguit incidentele 'greatest hits' tournees in 2009 en 2013, zonder dat er een nieuw album te promoten was. Een pauze in hun tourschema leverde nieuw materiaal op voor het album 'Magic Whip' dat pas in 2015 verscheen.

En plotseling, ergens in mei deze zomer, acht jaar (!) na de laatste opleving, was er plotseling en voor mij volledig onverwacht een nieuw nummer van Blur te horen op de radio. Het was een rare gewaarwording, luisteren naar de radio en denken: dat klinkt als Blur, de playlist van de radiozender opzoeken en erachter komen dat ik het héél goed had gehoord, terwijl ik niet wist van nieuw studiomateriaal.

The Narcissist bleek de eerste single te zijn van - jawel - een heel nieuw album: 'The Ballad of Darren' dat in juli zou uitkomen. En ik vind het een goed nummer! Echt! Ik kan alleen nog steeds maar niet wennen aan de achtergrondzang die steeds bij elke regel de laatste woorden van zanger Damon Albarn echoot. Verder een mooi nummer dat zich omhoog kringelt langs een fantastische opbouw.

En zo begon de zomer van Blur met de - voor mij - onverwachte release van een nieuw nummer.

Op de warmste 9 september ooit gemeten, was ik voor de derde keer bij de supportdemo voor de blokkade van de A12 in Den Haag. Een groot succes, om meerdere redenen. In de eerste plaats is de blokkade geslaagd. Het doel is om een effect te sorteren, om op te vallen en Extinction Rebellion heeft gekozen voor de blokkade van de autoweg bij de Tweede Kamer en het ministerie van EZ. Dat de blokkade wéér gelukt is, is dus belangrijk.

Ten tweede omdat er wéér meer mensen waren dan de vorige keer. Cijfers variëren van 9.000, via 20.000 (XR) tot 25.000 (Milieudefensie). Ik ben blij dat het protest groeit, dat steeds meer mensen over de drempel heenstappen die demonstreren toch is.

Ten derde omdat het wéér bijzonder veel aandacht krijgt. Natuurlijk gaat het ook over de vorm, maar het getal van 37,5 miljard zit bij iedereen goed tussen de oren. Dat er een einde aan de vrijstellingen en subsidies moet komen, begint - ook onder politici - de algemeen geaccepteerde mening te worden.

​Zaterdag reden we met buurvrouwen G. & Ma. naar Den Haag. E. ging de organisatie van de supportdemo helpen in het team Sfeerbeheer (roze hesjes). Met G. & Ma. keek ik eerst bij de support demo, die op last van burgemeester Van Zanen bij de Laan van Reagan en Gorbachev - een halve kilometer van de blokkade - moest plaatsvinden. Geen wonder dat daar weinig mensen waren. Eigenlijk iedereen liep over de Koekamplaan naar A12 en wij ook.

Daar waren we net te laat om de bezetting te zien plaatsvinden, maar wel zagen en hoorden we het koor en orkest het magistrale Dies Irae (‘Dag van toorn’) uit het requiem van Mozart opvoeren. Het gaf een de bijeenkomst in de apocalyptisch brandende zon de juiste, dreigende sfeer.

G. & Ma. hadden met vrienden afgesproken en ik zocht de Mastodonposse op die bij een meetingpoint elkaar zou ontmoeten. Dat meetingpoint was door Mi. goed zichtbaar gemaakt door een Mastodonlogo op een paal boven de hoofden van de aanwezigen te laten uitsteken. In de loop van de middag meldden zich zo'n tien Mastodonaccounts. Het blijft leuk om mensen te ontmoeten die je alleen als profielfoto kent. En verdomd als het niet waar is: alleen maar leuke mensen.

De politie begon vroeger dan vorige keren met het ontruimen van de A12. opvallend was dat de Duitse waterkanonnen vol open werden gezet, waarschijnlijk om de bezetters snel onderkoeld te krijgen. Voor mijn gevoel ging de ontruiming rommeliger dan de vorige keer. Anders dan de vorige keer werden we niet 'gevorderd' de groenstrook langs de A12 te verlaten.

Dat de supportdemo slecht bezocht werd was misschien sneu voor de mensen die het hadden georganiseerd en de mensen die optraden, maar het was een logisch gevolg van de beslissing van Van Zanen de zaken zo ver uit elkaar te trekken. Het werkt niet en het heeft geen zin dit een volgende keer weer zo te doen. 

Met een temperatuur die maar net onder de 30 graden bleef was het een zware demonstratie op de A12 zelf. Voor supporters als ik was er gelukkig de schaduw van de bomen langs de A12 en de Koekamplaan.

De dag werd naar mijn smaak ontsierd door verhalen dat de politie ouders die met hun minderjarige kind op de weg zaten, meededen aan de blokkade, hebben gemeld bij Veilig Thuis, het  meldpunt voor huiselijk geweld en kindermishandeling. Alsof deze ouders hun kinderen mishandelen door samen met hen te protesteren voor een leefbare planeet. De gotspe.

Er zijn mensen die zeggen dat dit protocol is: aanhouding = melding, maar:
a. als agent en als hulpofficier van justitie heb je ook nog je eigen gezond verstand en weet je echt wel dat dit geen melding waard is
b. als maatschappelijk werker verwacht ik van mijn collega's uit de beroepsgroep dat ze zich niet laten lenen voor het getreiter en de intimidatie door de overheid (het Toeslagenschandaal mag de medewerkers van Veilig Thuis wat dat betreft 's nachts uit hun slaap houden)

Gisteravond, toen ik van de supportdemo bij de A12 terugkwam en Leeuwarden inreed, zag ik ook hier de bekende witte en blauwe ME-busjes. Cambuurhooligans zochten een gewelddadige confrontatie met Den Bosch supporters.
Ik heb geen bezorgde burgemeester Sybrand Buma gezien die sprak van 'ontwrichtende acties' zoals zijn Haagse collega over Extinction Rebellion sprak. Er waren geen arrestaties en de explosieve testosteronbommetjes lopen vandaag gewoon weer door Leeuwarden.

Wat ik ontwrichtend vind is dat wij hier thuis rekening houden met voetbalwedstrijden van Cambuur. Dan fietsen we niet langs het stadion. Wat ik ontwrichtend vind is dat voor deze wedstrijd en vele andere wedstrijden in het land en vele andere weekenden in het jaar, medewerkers van Politie Nederland onttrokken worden aan hun kerntaak, die door de minister van Justitie en Veiligheid Dilan Yesilgoz zo welluidend werd omschreven als 'boeven vangen'

Tegen haar zou ik willen zeggen: get your priorities straight