Nederland gaat waarschijnlijk kiezen voor de JSF als opvolger van de F-16. Al sinds de jaren zestig durft Nederland voor de aanschaf van gevechtsvliegtuigen de Amerikanen niet te passeren, dus andere kandidaten als de Typhoon of de Gripen zijn al bij voorbaat kansloos.

Nadeel is echter dat de JSF veel duurder is dan de Europese kandidaten. Veel duurder. En dat kan consequenties hebben. We kunnen van die dure JSF niet meer dan 37 stuks kopen. Dat is niet veel. Daar rust je net twee squadrons mee uit.

In totaal heeft Nederland sinds 1979 213 F-16’s aangeschaft. Daarvan zijn er 39 neergestort en vele tientallen in de loop der jaren verkocht aan buitenlandse luchtstrijdkrachten. Volgens officiële cijfers heeft de Koninklijke Luchtmacht nu nog 68 F-16’s. Veel van deze F-16’s staan echter permanent aan de grond. Officieel voor onderhoud, officieus als ‘kerstboom’: onderdelen van deze toestellen worden gebruikt om andere F-16’s in de lucht te houden. Doordat die onderdelen vanwege bezuinigingen niet worden vervangen, zijn volgens het ministerie van Defensie momenteel slechts 24 van de toestellen inzetbaar (zie beleidsbrief Defensie hieronder).

Na bijna 35 jaar is dus nog slechts 11% van de ooit aangeschafte F-16’s inzetbaar. Nu staan we op het punt 37 JSF’s aan te schaffen. Een deel ervan zal neerstorten, een deel zal wellicht worden doorverkocht en weer een ander deel zal ook als kerstboom worden gebruikt. Als we op dezelfde manier omgaan met de JSF als met de F-16, hebben we over 35 jaar een luchtmacht die bestaat uit vier toestellen...

'Honderden problemen met de JSF' (VK 260913)
JSF: het gevechtsvliegtuig dat niet vechten kan

Nu stonden wij oog in oog met een Schotse stier die ons pad versperde. Waar kinderen als Pippi Langkous en Suske en Wiske zich allemaal moeiteloos uit de meest netelige situaties weten te redden, wisten mijn kinderen niets beters te doen dan mij vragend aan te kijken. Ze zijn nog van een leeftijd dat ze denken dat hun vader de sterkste en slimste man ter wereld is en weten niet dat wij vaders nergens leren wat te doen als je geconfronteerd wordt met een allochtoon stuk rundvee met een spanwijdte van twee meter.

Dus klom ik in een boom.  

Ik kreeg een wat moeilijk te interpreteren blik van mijn vriendin, die vervolgens de kinderen bij de hand nam en in een flinke boog om de achthonderd kilo grazende spierbundel heen liep. Du moment dat ze uit het zicht verdwenen waren, kwam de stier in beweging en sjokte zonder te stoppen of omhoog te kijken onder mijn boom door.

En ik zweer het: ik kon hem horen grinniken…

Ingestuurd voor (en genegeerd door) de columnistenjacht van de Volkskrant
​