Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

De BelangStelling was al enkele jaren een magazine dat Zorgbelang uitgaf en verspreidde onder met name de lidorganisaties. Toen in 2010 bleek dat het sterftecijfer onder pasgeborenen hoger lag dan in de meeste ander Europese landen, heb ik me in de geboortezorg verdiept. Margreet de Graaf stelde voor hierover een themanummer van de BelangStelling te maken. Het leverde inhoudelijk een degelijk en verdiepend document op dat een goed beeld gaf van de geboortezorg in Fryslân van dat moment.
 
Het leverde Zorgbelang, cq. mij een plek op in het provinciaal overleg geboortezorg. Plotseling zat ik als belangenbehartiger tussen gynaecologen, kinderartsen, verloskundigen, kraamverzorgenden en huisartsen mee te praten over de geboortezorg.
 
Daarna was ieder nummer van de BelangStelling een themanummer met onderwerpen als e-health en alternatieve behandelmethoden. Vooral met de laatste twee nummers over Dementie (met Herma Kooke) en Jeugdhulp (met Henriette Bleumink) heeft de BelangStelling een goede vorm gevonden.

Downloads:

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

Misschien niet de meest spectaculaire activiteit, maar voor mij toch belangrijk. Het was de activiteit waarbij ik voor het laatst het gevoel had actief als belangenbehartiger op te treden namens de doelgroep, de achterban van Zorgbelang.

Deze Adviesraad was het adviesorgaan voor het college van B&W, cq. wethouder Hein Kuiken en Zorgbelang werd gevraagd er zitting in te nemen. Iets wat ik graag zelf op me nam, al voelde ik me wel een vreemde eend in de bijt, omdat ik niet in Harlingen woon.

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

De verkiezing van de Duim was altijd een hoogtepunt in het kalenderjaar van Zorgbelang. In ieder geval voor mij nadat ik in 2014 deze klus overnam van Lia van der Schaaf. Drie jaar lang organiseerde ik de verkiezing van het meest innovatieve en cliëntgerichte zorginitiatief in Fryslân. Ik leerde daardoor veel bevlogen mensen kennen, die enthousiast over hun project, hun initiatief wilden vertellen.

De campagne van 2015 was speciaal, omdat ik voor het eerst zorgde voor promovideo's. Een uitgebreide klus, vooral omdat er dat jaar vier genomineerden waren: Fier Summerschool (de uiteindelijke winnaar), Idesta Zorggroep, Jeugdhulp Friesland en Thuiszorg Zuidwest Friesland met het Hulpmiddelencentrum Friesland. Zij introduceerden bij cliënten een systeem waarmee thuiszorgmedewerksers toegang tot de woning konden krijgen via een smartphone-app. Daarmee hoefde er niet langer een sleutel buiten in een kastje naast de deur te hangen.

De video draaide uit op een klein speelfilmpje dat ik met een eenvoudige camera en microfoon opnam en monteerde in Windows Moviemaker. Eenvoudig en simpel, maar zo ontzettend leuk om te maken...!

Ander filmpjes zijn te vinden op het Youtubekanaal van Zorgbelang Fryslân.

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

Wanneer Zorgbelang is begonnen met een jaarlijks congres, weet ik niet meer precies. Er waren in ieder geval vier edities in Leeuwarden geweest, toen we besloten in 2014 ‘de provincie in te trekken’ met ons congres.

Zorgcentrum De Bloemkamp in Bolsward bood hun kapel aan waar we graag gebruik van maakten. In de herfstvakantie heb ik vanuit Hotel Legoland in het Deense Billund de laatste puntje op de i van de uitnodiging gezet!

Deze editie van het congres is me bijgebleven omdat de organisatie ervan erg soepel verliep. Dat kwam vooral door de goede en leuke samenwerking met Marja de Boer die alle regelzaken vlot afhandelde en ondertussen hebben we ook nog veel gelachen. Bijvoorbeeld om de bekende Friese TV kok die een gage voor een optreden vroeg dat ver, ver boven ons budget ging.

Dat budget was goeddeels al besteed aan de bekende trendwatcher Adjiedz Bakas, die door Margreet de Graaf als spreker was gestrikt. Burgemeester Hayo Apotheker reageerde enthousiast op mijn verzoek om de Duim uit te reiken en het Prokkelkoor zorgde voor een vrolijke afsluiting, inclusief polonaise.

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

Een belangrijke constante in mijn werk bij Zorgbelang is altijd het schrijven van 'stukjes' geweest. Het begon ooit met een ingezonden brief aan de Leeuwarder Courant, die ik toen nog netjes als brief inzond (itt. tot de mailtjes die je tegenwoordig stuurt).

Verschillende keren schreef ik opinieartikelen voor de Leeuwarder Courant en (meest recent) Friesch Dagblad. Soms onder eigen naam, soms voor de directie.

De leukste vorm om iets in te schrijven was de column. Een actueel onderwerp aansnijden, informatie geven en een mening formuleren en liefst een uitsmijter met een humor.
Ik heb in de eigen BelangStelling columns gepubliceerd, maar ook series gehad in De Wachtkamer (magazine van de gezamenlijke ziekenhuizen), Dialoog (relatieblad van De Friesland Zorgverzekeraar en Vitaal Journaal (huis aan huisblad voor 55 plussers in Zuidwest Friesland).

De meeste reacties kreeg ik (via social media) op een stuk waarin ik schreef dat - in vergelijking met andere sectoren - de fraude met PGB nogal meevalt. Veel PGB-houders waren blij dat ze eens niet als potentiële fraudeurs werden omschreven.
De leukste columns  - vind ik zelf - was 'Negeer!' waarin ik de rol die Google Glass in de gezondheidszorg zou kunnen gaan spelen op de hak nam.

Maar ja, wie weet anno 2018 nog wat Google Glass was?

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

Twee jaar achter elkaar heb ik voor Zorgbelang een zogenoemd Jaarboek gemaakt. Het moest enerzijds iets vertellen over het werk van Zorgbelang van het afgelopen jaar en anderzijds het karakter van een magazine hebben met verdiepende artikelen.

In oktober 2012 vertrok ik naar Rotterdam voor een interview met Johan Mackenbach, hoogleraar maatschappelijke gezondheidszorg aan het Erasmus Medisch Centrum.

Daar zag ik wel een beetje tegen op, want hoewel ik goed thuis ben in de wereld van de zorg, is mijn kennis natuurlijk niet van het niveau van een hoogleraar. Het gesprek was echter volstrekt niet op een hoog abstractieniveau of doorspekt met onderzoeksanalyses.
Professor Mackenbach wist helder uit te leggen hoe beleid in het verleden tot verbetering van de volksgezondheid had geleid en welke steken we nu laten vallen, bijvoorbeeld als het gaat om het bestrijden van roken. Zijn bijna terloopse opmerkingen over patientenorganisaties en het effect van klimaatverandering zijn me vooral bijgebleven.

Mackenbach wist zo in het uurtje dat ik met hem sprak meerdere malen diverse vingers op uiteenlopende zere plekken van het Nederlandse gezondheidsbeleid te leggen. Nederland is al lang geen kampioen volksgezondheid meer en we hebben ons eigen gedrag en gebrek aan (preventie) beleid voor te danken.

Het interview is op mijn website nog altijd één van de populairste pagina’s.

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

In 2010 ging ik op pad om interviews te houden met bewoners van verzorgingshuizen. Het was een idee van toenmalig directeur Margreet de Graaf: een kleine publicatie, waarmee we inzicht zouden kunnen geven in hoe bewoners van verzorgingshuizen zich voelen.
 
Het leverde acht portretten op van mensen in Leeuwarden en Harlingen. Verhalen over het verlies van dierbaren en het verlies van zelfstandigheid, maar ook tevredenheid met het leventje van nu en de lieve, hardwerkende verzorgenden.

Het was tevens de eerste keer dat ik iets publiceerde in het Fries (het verhaal van de heer Van der Meulen).
 
Het verhaal van meneer Janzen uit Harlingen is me altijd bijgebleven. Anders dan veel mannen van zijn generatie, wist hij zich na de dood van zijn vrouw prima te redden, totdat hij naar huis fietste met een nieuwe stofzuiger. Hij raakte met zijn voet verstrikt in de stofzuigerslang, viel en belandde na een ziekenhuisperiode in een verzorgingshuis.
Hoe een onnozel voorvalletje een zelfredzame, oude man verandert in een hulpbehoevende bewoner van een verzorgingshuis. Toch kwam er geen zuur woord over zijn lippen en hij vertelde me intens gelukkig te zijn met het goede eten en de regelmaat in het verzorgingshuis. Om drie uur kwam er een verzorgende langs met een koekje. Meneer Janzen glunderde….

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

Daeldersplak is een klein centrum voor dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking in Droegeham. Karel Eringa en Betty Vogels hebben een schoolgebouwtje omgetoverd waar in 2007 acht mensen dagelijks keramiekobjecten en schilderijen maakten.
 
Of Zorgbelang een cliënttevredenheidsonderzoek onder de deelnemers wilde uitvoeren, was de vraag.
 
Het leek me handig om maar gewoon persoonlijke gesprekjes met de deelnemers te voeren, aan de hand van een vragenlijst die ik losjes hanteerde. Alle acht deelnemers waren oprecht blij met Daeldersplak en het leverde een bijzonder positief rapport op. In dat rapport heb ik de conclusies samengevat in voor de deelnemers (hopelijk) begrijpelijke taal. Als dank kreeg Zorgbelang (ik) een prachtig schilderij, gemaakt door één van de deelnemers en nog ieder jaar krijg ik van Daeldersplak een kerstkaart.
 
Volgens mij de meest sympathieke zorgplek in Fryslân!

In 1998 fuseerden Zorgbelang (toen PP/CP) en het Informatie- en Documentatiecentrum Friesland (IDC). Toen coördinator Jannie Soepboer in 2001 een andere uitdaging zocht, wierp ik me op als haar opvolger.
 
De Stichting Aanzet vroeg of ik hun informatiecentrum GGzwijzer Fryslân (inclusief vrijwilligers en website) wilde overnemen. Andere uitbreidingen kwamen met een PGB adviseur, die ik in de markt zette als PGBwijzer, waarna ik de naam van het geheel veranderde in Zorgwijzer Fryslân.
 
Ik zorgde voor een uitbreiding van de diensten met een eigen website en deelname aan het landelijke project Kies met Zorg. Dat laatste leidde uiteindelijk tot de Zorgkaart Nederland. Ik legde contacten met de vereniging van zorgboeren in Friesland en Zorgwijzer werd hét informatiepunt voor de zorgboerderijen.
Op het toppunt bestond Zorgwijzer naast mij uit secretariaatsmedewerker Marjan Koldijk, een PGB adviseur, een projectmedewerker Kies met Zorg en ongeveer acht vrijwilligers die de telefoontjes en e-mails beantwoordden.
 
Helaas werd besloten dat informatievoorziening geen (kern)taak van Zorgbelang was, waarna ik besloot dan liever weer beleidswerk te gaan doen.

Na bijna 21 jaar vertrek ik bij Zorgbelang Fryslân. In die tijd heb ik vanuit verschillende functies talloze klussen gedaan. In een korte serie artikelen kijk ik terug op de klussen die me het meest zijn bijgebleven, omdat ik er zelf iets van geleerd heb, omdat het indruk op me heeft gemaakt of gewoon, omdat het leuk was.

Mijn allereerste klus bij het PP/CP (zoals Zorgbelang toen heette), was input te leveren voor de regiovisie Gehandicaptenzorg van de provincie Fryslân.
 
Binnen die klus was ik de regionale ondersteuner van de Federatie van Ouderverenigingen (FvO), de koepel van verenigingen van ouders van kinderen met een verstandelijke beperking. Het bleek een ingewikkelde constructie, waarbij de FvO mij volledig claimde. Het was echter de bedoeling dat ik als cliëntvertegenwoordiger in de werkgroep Regiovisie ook de belangen van mensen met een lichamelijke beperking zou vertegenwoordigen, maar daar was de FvO niet van gediend. Het leidde tot een conflict tussen PP/CP en FvO waarin de provincie uiteindelijk moest ingrijpen en oordeelde dat mijn inzet sectorbreed en niet alleen ten behoeve van de FvO was. Wie betaalt, bepaalt.

Voor de FvO werd vervolgens samen met de Sociaal Pedagogische Dienst (nu: MEE Friesland) het project Vraag aan Bod opgezet waarin betrokkenen op vijf bijeenkomsten door heel Fryslân om hun ervaringen en mening werd gevraagd. Het was de eerste keer dat ik zo direct in gesprek ging met mensen over hun ervaringen met de zorg.
 
Eigenlijk is dat altijd het allerleukste en meest waardevolle in mijn Zorgbelangwerk geweest: direct contact met patiënten en cliënten zelf.