Johannes Beers
  • Blog
  • Frysk
    • ferhalen
    • essees
    • boekbesprekken
    • kollums
  • History
    • Frescoes >
      • Frisian frescoes
      • Danish frescoes
      • Swedish frescoes
      • Other countries
    • Runes >
      • Runes in Frisia >
        • Frisian runic inscriptions
        • Aspects of Frisian runes
        • The corpus of Frisian runic inscriptions
      • Runes in Denmark
      • Runes in Sweden
    • Viking trading places >
      • Ribe
      • Hedeby
      • Birka
      • Kaupang
      • Dorestad
    • Carel Roorda
    • The Georgian uprising on Texel
    • 1952: Swedish DC-3 shot down by Russia
  • Genealogie
    • beersgeschiedenis
    • Beerskwartierstaat >
      • beersrinzepiet
      • beersjitze
      • beersrinze
      • beerspieter
      • beersrinsegerlofs
      • beersgerlofklazes
      • beersclaasmartens
      • beersmaartenijans
    • palgeschiedenis
    • PalKwartierstaat >
      • palauke
      • paljogchum >
        • devries
      • paljelkewiebes
      • palwiebeoenes
      • paloenejelkes
      • paljelkejohannes
      • paljohannesgerrits
      • palgerritjohannes
  • Foto's
    • Geschiedenis
    • Stinzen en states
    • Stad en Dorp
    • Landschap
    • Militair
    • Muziek
    • Diversen
  • Zorg
    • Sietze Kijlstra
    • Johan Mackenbach
    • Evelien Finnema
  • Contact

De ultieme Spotify-Kerst-Playlist

25/12/2020

0 Opmerkingen

 
Mocht je je nog afvragen welke muziek je tijdens het kerstdiner moet spelen, ik heb - geheel belangeloos! - een kwalitatief hoogstaande lijst met kerstmuziek samengesteld op Spotify.

​De lijst is samengesteld op basis van goede smaak (mijn smaak) en bevat dus geen Mariah Carey of Queen, wel lekkere oude meuk (Bing Crosby) en fijne clichés (Wham!, Chris Rea) en... nummers van Phil Spectors magnifieke kerstalbum A Christmas Gift For You. Juweeltjes zijn natuurlijk Jona Lewie, Slade, @DanielLohues, @poguesofficial maar vooral Fay Lovsky!
en vooral Fay Lovsky
0 Opmerkingen

Bowser

22/12/2020

0 Opmerkingen

 
Ik was twaalf en fietste voor het eerst naar de vliegbasis Leeuwarden om te vliegtuigjekijken, ook wel vliegtuigspotten genoemd. Het regende, dus ik fietste in mijn gele regenpak van de wijk waar ik woonde, in het zuiden van Leeuwarden, richting het dorp Jelsum. Overigens, wat ik nu regenpak noem, was een zwaar, dik oliepak. Ik zag er waarschijnlijk eerder uit als een beroepsvisser dan een scholier, maar zoals dat heet: andere tijden…
 
Langs de weg van Leeuwarden naar Stiens parkeerde ik de fiets tegen een hek en liep het veld in. Aan het eind van het veld stonden de grote gele lampen die nog buiten de hekken van de vliegbasis stonden, aan het begin van de landingsbaan. Het leek me een uitermate geschikt plekje om de binnenkomst van F-16’s af te wachten. Daar zouden ze immers precies langskomen.
Mijn vader (bovenste 'rij') met zijn collega's van de POL, ergens laat in de jaren '70
F-16, Luchtmachtdagen 2016
De eerste Nederlandse F-35's op de Luchtmachtdagen in 2016
Na afloop zou ik een kilometertje of twee terugfietsen naar de Kampweg en bij de poort van de vliegbasis wachten tot mijn vader om half vijf uit zijn werk zou komen. Samen zouden we naar huis fietsen. In de loop van de jaren zou ik dat verschillende keren doen: kijken hoe vanaf twintig over vier tientallen militairen zich op de fiets voor het hek verzamelden. Om half vijf deed iemand van de Luchtmacht Bewaking dan het hek open en een klein legertje geüniformeerde fietsers zou wegspatten als bij de start van een wielrenetappe.
 
Als kind raakt ik gefascineerd door het werk van mijn vader. Op verschillende manieren nam hij zijn werk ‘mee naar huis’. Bijvoorbeeld als hij het huisorgaan van de Koninklijke Luchtmacht ‘De Vliegende Hollander’ uit de kantine inpikte en thuis aan mij gaf. Ooit – ik denk rond 1974 - stond hij zelf op de cover ervan. Een foto van hem en een collega die samen een Starfighter aftankten.
 
Geregeld had hij ook dienst en had zijn ‘kastje’ naast het bed staan. Een soort pieper uit het stenen tijdperk. Als het afging sprong hij in de Eend en reed naar de vliegbasis, meestal om de SAR-helikopter af te tanken die dan een nacht- of weekendvlucht met een patiënt van de Waddeneilanden had gemaakt. Op die manier werd hij ooit ook opgeroepen om bij nacht en ontij de Starfighters te tanken voor hun schijnaanvallen op de gekaapte trein bij De Punt.
 
Legendarisch – voor mij – was de keer dat hij bij een grote oefening zijn gevechtsuitrusting, inclusief de Uzi mee naar huis nam. Waarschijnlijk was het idee dat dat in tijden van oorlog ook zo zou gaan (heb je je spullen thuis vast bij je als de pleuris uitbreekt), maar ik denk dat zoiets tegenwoordig niet meer gebeurt, wapens mee naar huis. Voor mij een belevenis, want als jongetje van een jaar of zeven is er weinig leuker dan een vader die je vraagt of je een halfautomatisch wapen wilt vasthouden om te voelen hoe zwaar het wel niet was.
 
Behoorlijk zwaar ontdekte ik met mijn breedste grijns.
Pa
De administratie in een plakboek: lijst met alle Leeuwarder F-16's met registratienummer (J-212 t/m J-271, + is neergestort, rode stip is dat ik het ooit heb zien opstijgen of landen)
Maar het leukst waren de bezoekjes aan de vliegbasis. Eind jaren zeventig kon dat nog, dat je je kinderen eens een keertje meenam, bijvoorbeeld in het weekend als hij de helikopter moest aftanken. Dan reden we een rondje rond de vliegbasis in zijn ‘bowser’, zijn truck met oplegger vol kerosine en keek ik vol bewondering hoe mijn vader met machtige zwaaien aan het platte stuur draaide terwijl ik me vasthield om niet van de hoge stoel af te rollen tijdens de best wel hobbelige ritten. Autogordels deden we nog niet aan in die tijd.
 
De komst van de eerste F-16 in juni 1979 was groot nieuws, niet in de laatste plaats omdat activisten  van de antimilitaristische beweging Onkruit bij een van de poorten demonstreerden en door de brandweer werden weggespoten. Ik vond de komst van de eerste F-16 een grote happening en begreep helemaal niet waartegen geprotesteerd werd (’relschoppers!’). Enkele weken later was ik met mijn vader en broertje op de vliegbasis, we reden een rondje in de bowser en konden daarna uiteindelijk in de shelter (betonnen schuur) bij de spiksplinternieuwe F-16 kijken.
 
Ik knipte de mooiste foto’s uit De Vliegende Hollander en prikte ze met spelden in het behang op mijn slaapkamer of plakte ze in een plakboek. Vanaf mijn twaalfde ging ik dus enkele jaren lang geregeld vliegtuigspotten bij Marssum of Jelsum. In een aantekeningenboekje hield ik bij welke toestellen ik had gezien. Meer zat er niet in, want anders dan ‘echte’ spotters had ik geen fototoestel of scanner om de communicatie tussen de verkeerstoren en vliegers te kunnen meeluisteren. Wat ik wél had (en de professionele spotters niet) was mijn vader die soms langsreed in zijn bowser en dan even stopte voor een praatje door het hek heen en mij dan kon vertellen of er nog toestellen onderweg waren, of dat het voor vandaag afgelopen was en ik net zo goed naar huis kon gaan.

Ik heb aan die periode- die duurde van ongeveer mijn achtste tot mijn veertiende - een levenslange guilty pleasure overgehouden. Ik kan nog altijd vliegtuigtypes van grote afstand herkennen waar anderen alleen een vaag stipje zien. Met mijn zoon bezocht ik de Luchtmachtdagen en zo nu en dan militaire musea, tot ook hij wat ouder werd en zijn interesse erin verloor.
 
Overigens was mijn vader geen fanatiek militair. Ooit, in de tijd dat de Koude Oorlog nog onder vriespunt was, vroeg ik hem bezorgd wat er met hem ging gebeuren als er oorlog kwam. Hij stelde me gerust: ‘dan vraag ik eerst, “waar is de vijand”? En als ze dan zeggen “daar”, dan loop ik heel hard de andere kant op.’ Het werkte. Ik was gerust.
De oorlogsoefeningen waren ook niet bepaald zijn ding. Hij kon trots vertellen dat hij de hele duur van de oefening met een collega op het dak van een hangar had liggen luieren, net zolang tot op de baan voor de hangar zoveel ‘vijanden’ waren verzameld en zij vanaf het dak konden roepen: ‘pang, pang, ‘pang, allemaal dood!’
 
Genoeg ruimte voor mij om jaren later zonder problemen met mijn vader militaire dienst te weigeren op grond van gewetensbezwaren.
 
Slechts één keer is hij uitgezonden. Tegen het eind van zijn diensttijd (hij kon nog met 55 jaar met pensioen!) brak de Kososvo-crisis uit en werd een squadron Leeuwarder F-16’s met grondpersoneel gestationeerd op de Italiaanse vliegbasis Amendola. Grootste wapenfeit voor hem: het leren eten van pizza. In Italië! Hij had het tot dan toe altijd vermeden.
 
Afgelopen week reed ik in de auto van Stiens naar Leeuwarden. Bij Jelsum daalde een spiksplinternieuwe F-35 en vloog vlak voor de auto langs. Ik keek naar de lampen voor de landingsbaan en zag een twaalfjarig jongetje in een geel oliepak dat van de ene naar de andere kant van het veld rende en zich in paniek plat in het gras liet vallen. Nooit had hij erop gerekend dat F-16’s zo ver-schrik-ke-lijk laag over zouden komen. Het snerpende geluid, het felle licht van de landingslichten bij de wielen die zo rakelings langs mijn hoofd scheerden en zelfs de hitte van de uitlaat van de motor die voelbaar was, zo angstaanjagend dichtbij! Al met al viel het natuurlijk wel een beetje mee, hoe rakelings het allemaal was en ik hoopte maar dat niemand mijn aanstellerij daar had gezien en liep naar mijn fiets terug.
 
Maar mijn regenpak was wel lekker droog geblazen….

0 Opmerkingen

l'Amelande

17/12/2020

1 Opmerking

 
Een paar jaar geleden maakte ik deze high-brow, arty-farty, avant-gardistische promovideo over Ameland.

Is nooit iets mee gedaan door VVV of Gemeente Ameland. Da's toch raar!?

Ameland from Johannes Beers on Vimeo.

1 Opmerking

​De ontdekking van de popmuziek (5): de dood van John Lennon

8/12/2020

0 Opmerkingen

 
Vandaag is het veertig jaar geleden dat John Lennon werd doodgeschoten. Hoewel ik toen – tien jaar oud – nog nooit van The Beatles of John Lennon had gehoord, kan ik me nog wel herinneren dat de aanslag in het nieuws was.
 
Het moet het NOS-journaal geweest zijn (er waren nog maar twee zenders in die tijd, al het TV-nieuws kwam via het NOS-Journaal) en er werd verteld over een zanger die doodgeschoten was in New York. Ik kende de man dus niet, maar wist wel dat dit bijzonder was. Politici, zakenlui of criminelen werden wel eens vermoord, maar popzangers niet.
 
In het nieuwsitem werd natuurlijk ook muziek van de man gespeeld en hoewel het voor de hand ligt dat ze daarvoor Imagine gebruikten, meen ik me te kunnen herinneren dat ze een stukje van Woman in de reportage geplakt hadden. Welk nummer het ook was (het nieuwsitem is op YouTube niet te vinden), beide hebben een mooie melodie en als kind was mijn verbazing kinderlijk eenvoudig: ‘waarom zou je iemand willen vermoorden die zulke mooie melodieën schrijft!?’
 
Eigenlijk denk ik er veertig jaar later nog steeds zo over.
0 Opmerkingen

​De ontdekking van het Fries (1): Wales

7/12/2020

3 Opmerkingen

 
​Ik ben opgegroeid in een ietwat diffuse taalsituatie. Hoewel thuis, op school en in de kerk Nederlands werd gesproken, was het Fries zelfs in Leeuwarden nooit ver weg. In de familie van mijn moeders kant werd vrij veel Fries gebruikt, zeker door mijn favoriete neef A die op het platteland woonde. Mijn vader sprak vooral Luwadders met zijn familie, een eeuwenoude mengvorm van Hollands en Fries.
Cymru/Wales
Tweetalige brochure
Tweetalige parkeerbonnen!
Als liefhebber van Geef Frysk (hij sprak het graag, kon het lezen én schrijven) kon hij lacherig doen over het Fries van mijn moeder en haar familie. Dan lachte hij om haar ‘skolle’ (school) en ‘skunnen’ (schoenen), want dat moest natuurlijk ‘skoalle’ en ‘skuon’ zijn. Ik begreep als kind al dat er verschillende soorten Fries waren en nu weet ik: aangezien mijn moeder is opgegroeid in Bantega, Lemmer en Sneek,  sprak ze Súdwesthoeks Fries. En Snekers, trouwens, net als het Luwadders een vorm van Stadsfries. Mijn vader sprak – vrij ongebruikelijk voor een Leeuwarder - Klaaifrysk (en Luwadders).
 
Ondanks de nabijheid van het Fries en Stadsfries besloten mijn ouders alleen Nederlands met hun kinderen te spreken. Nu is Leeuwarden een vrijwel Nederlandstalige stad en zoals gezegd, kerk en school waren ook Nederlandstalig, maar er was meer. Mijn vader legde me ooit uit dat de keuze voor het Nederlands ook was ingegeven door het idee dat zijn kinderen daar later meer aan zouden hebben in het onderwijs en bij het vinden van werk. Mijn moeder vertelde kort geleden dat voor haar een ervaring van lang geleden meespeelde. Ooit wist ze in gezelschap het Nederlandse woord voor ‘tsiis’ (kaas) niet en vroeg tot hilariteit van de anderen om de kese. Ze schaamde zich en wilde dat haar kinderen besparen.
 
Het was overigens niet zo dat mijn ouders een hekel hadden aan het Fries. Juist niet. Zeker mijn vader liet graag horen hoe mooi de Friese taal was door te pas en te onpas Friese woorden en uitdrukkingen in het rond te slingeren. Doordat ze beide Fries en Stadfries met hun familie praatten, leerde ik het als vanzelf goed verstaan en kon on-Nederlandse lettercombinaties als in ‘strjitte‘ of ‘skriuwe’ met gemak reproduceren. Ik sprak het alleen nooit, want ze wilden graag dat hun kinderen met het Nederlands opgroeiden.
 
Het is ze aardig gelukt. Randstedelingen wilden me later nog wel eens vertellen dat het aan mijn Nederlands niet te horen was dat ik uit Friesland kwam. Ik vatte dat dan op als een compliment en zo was het waarschijnlijk ook bedoeld.
 
In 2003 reed ik de grens tussen Engeland en Wales over en dat simpele feit was een ‘life-changing event’.
 
In Engeland was ik gewend aan het woord ‘SLOW’ dat voor scherpe bochten op het asfalt was geschilderd. Tijdens de vakantie van 2003 reden we met de auto vanuit het Peak District naar Wales. Waar we precies de grens met Wales waren gepasseerd was ons niet helemaal duidelijk, maar dat we inderdaad in Wales waren, was klip en klaar toen bij een scherpe bocht weer ‘SLOW’  op de weg was geschilderd, maar nu in combinatie met een tweede woord: ‘ARAF’. Waarschijnlijk waren we nog geen vijf minuten in Wales en ik had mijn eerste woordje Welsh al geleerd.
 
En dat was niet alles. Bij het boodschappen halen viel op dat zelfs de bordjes op de schappen tweetalig waren: Engels en Welsh. Datzelfde gold voor een foldertje over Harlech Castle: tweetalig. En hoewel ik (afgezien van Araf) geen woord Welsh kende, werd ik er erg vrolijk van. Het leek de gewoonste zaak van de wereld. Ze praten hier Welsh, dus hun informatie delen ze ook in het Welsh. Ik vond het prachtig, maar vond mezelf ook wel een grote lapzwans omdat ik in mijn eigen tweetalige land (ie. Friesland) alleen Nederlands gebruikte.
 
Na de zomervakantie heb ik een aantal Friestalige collega’s benaderd met de vraag of ze voortaan met mij ook Fries wilden spreken. Hoewel het in het begin onwennig was, lukt dat steeds beter. Voor mijzelf was het aanvankelijk lastig. Mijn gedachten waren Nederlands, dus voordat ik ze in het Fries kon uitspreken, moest ik dat voor mezelf vertalen. Het heeft enkele jaren geduurd voordat ik die gedachten in een vloeiend Friese beweging kon uitspreken en nog weer enkele jaren voordat ik ook in het Fries begon te denken.
 
Pas na tien jaar wist ik dat ik de Friese taal volledig beheerste toen ik het volgende telefoongesprekje voerde:
“Goedemorgen, u spreekt met ….”.
Ik: “Dag, u spreekt met Johannes Beers; ik zou u even terugbellen.”
“Ja goeiedei, moai dat jo even skilje.”
"Ik: “Ah, it kin ek yn ’t Frysk, hear ik.”
“Ja, ik tocht: oan de tongfal te hearren, dat moat wol yn ’t Frysk kinne”.
 
Ik heb dat maar als een compliment opgevat en zo was het waarschijnlijk ook wel bedoeld.
3 Opmerkingen

De ontdekking van de popmuziek (4): The Beatles

1/12/2020

0 Opmerkingen

 
​Ooit stelden mijn ouders me voor een keuze: ik ging muziekles volgen, de vraag was alleen of ik vioolles van een vreemde uit de kerk wilde hebben, of gitaarles. Die gitaarles wilde mijn oom dan wel geven, hij zat zelf ook op gitaarles. Mijn oom was de jongste broer van mijn moeder en uiteindelijk maar een paar jaar ouder dan ik, dus qua leeftijd alleen voelde dat meer als een oudere broer dan een oom en ik sprak hem dan ook altijd bij zijn voornaam J aan.
​Niet alleen omdat ik als tienjarige liever bij J wilde lessen, ook omdat gitaar natuurlijk honderd keer cooler is dan viool, was de keus snel gemaakt. Het was echter geen groot succes. Talent wordt oneerlijk over de wereldbevolking verdeeld, oefenen in mijn eentje was saai en laten we eerlijk zijn, gitaarspelen is ver-schrik-ke-lijk moeilijk. Echt.
Foto
Tijdens de wekelijkse lessen moest ik de melodielijn, de tekst en de akkoorden van de bladmuziek aflezen, in mijn hersenen met elkaar verknopen en als samenhangend geheel ten gehore brengen. Bij gebrek aan oefening door de week, herseninhoud en talent ging dat ongeveer als volgt:
- A-akkoord, dat is drie vingers onder elkaar plaatsen. Een, twee en drie. Klaar.
- ‘Mi-chel’
- Dm-akkoord, die is nieuw, middelvinger over twee snaren. Lastig. Au. Klaar.
- ‘Ma bel’
- G-akkoord, die ken ik. Oeps, vinger naast de snaar geplaatst. En… klaar
- ‘Solle moos kievo trebbjen onsombel’
 
De tijd die je als lezer nodig hebt om die alinea te lezen is slechts een fractie van de tijd die het mij kostte om het uit te voeren. J zal een en ander tenenkrommend hebben aangehoord, maar bleef geduldig en kwam na enkele maanden met de vraag of ik de liedjes die we ‘speelden’ wel kende. Nee dus. Michelle? Yellow Submarine? Yesterday? Nooit gehoord. Zijn analyse was dat ik teveel tijd moest steken in het lezen van de bladmuziek en dat het spelen van de liedjes beter zou gaan als ik in ieder geval  de tekst en melodie beter kende.
 
Ik kreeg van hem een dubbel-LP mee waar ik een tijdje naar mocht luisteren om de liedjes eens goed te beluisteren. Het zei me niks, op de hoes stonden vier mannen die vanuit een trappenhuis vrolijk naar beneden keken. The Beatles 1962 – 1966.
 
Thuis gekomen zette ik de plaat op en werd weggeblazen door het eerste nummer Love Me Do. Het tweede nummer Please Please Me was zelfs nog twee keer beter en met From Me To You, She Loves You en I Want To Hold Your Hand volgden klapper op klapper, helemaal tot het laatste nummer Yellow Submarine. Ieder nummer was raak: energiek, melodieus, loepzuivere tweede en derde stemmen, goeie gitaarsolo’s met kop en eind. Bijna twintig jaar na de doorbraak van The Beatles werd ik net zo verrast door hun muziek als de mensen toen.
 
Nog weer dertig jaar later en ik ben nog steeds gefascineerd door de Fab Four, blijf op YouTube vaak bij filmpjes over The Beatles hangen, heb deze week op TV de docu Eight Days a Week voor de derde keer gezien en sneup nog regelmatig in het boek The Beatles Recording Sessions van Mark Lewisohn, waarin ik nog steeds nieuwe dingen ontdek (Paul speelt de gitaarsolo op Taxman!). Een levenslange fascinatie die begon met de verzamelaar om de liedjes voor de gitaarles beter te leren kennen.
 
Niet dat het hielp met gitaarspelen. De LP veranderde niks aan mijn herseninhoud en talent en ik speel nog steeds heel gebrekkig gitaar.
0 Opmerkingen
    Ik ben ook te vinden op Mastodon

    Categorieën

    Alles
    Berlin
    Danish Adverts
    Digitale Voetafdruk
    Frysk
    Graphic Novel
    PAL/GroenLinks
    Popmuziek
    Reboelje
    Skanokollum
    Waargebeurd
    Zeer Kort Verhaal
    Zorg

    Archieven

    Maart 2023
    Februari 2023
    Januari 2023
    November 2022
    Juli 2022
    Juni 2022
    Mei 2022
    September 2021
    Augustus 2021
    Mei 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    Augustus 2020
    April 2020
    Februari 2019
    December 2018
    November 2018
    September 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    Augustus 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    April 2013
    Maart 2013
    December 2012
    Februari 2012
    December 2011
    Mei 2010
    Februari 2009

Powered by Maak je eigen unieke website met aanpasbare sjablonen.
  • Blog
  • Frysk
    • ferhalen
    • essees
    • boekbesprekken
    • kollums
  • History
    • Frescoes >
      • Frisian frescoes
      • Danish frescoes
      • Swedish frescoes
      • Other countries
    • Runes >
      • Runes in Frisia >
        • Frisian runic inscriptions
        • Aspects of Frisian runes
        • The corpus of Frisian runic inscriptions
      • Runes in Denmark
      • Runes in Sweden
    • Viking trading places >
      • Ribe
      • Hedeby
      • Birka
      • Kaupang
      • Dorestad
    • Carel Roorda
    • The Georgian uprising on Texel
    • 1952: Swedish DC-3 shot down by Russia
  • Genealogie
    • beersgeschiedenis
    • Beerskwartierstaat >
      • beersrinzepiet
      • beersjitze
      • beersrinze
      • beerspieter
      • beersrinsegerlofs
      • beersgerlofklazes
      • beersclaasmartens
      • beersmaartenijans
    • palgeschiedenis
    • PalKwartierstaat >
      • palauke
      • paljogchum >
        • devries
      • paljelkewiebes
      • palwiebeoenes
      • paloenejelkes
      • paljelkejohannes
      • paljohannesgerrits
      • palgerritjohannes
  • Foto's
    • Geschiedenis
    • Stinzen en states
    • Stad en Dorp
    • Landschap
    • Militair
    • Muziek
    • Diversen
  • Zorg
    • Sietze Kijlstra
    • Johan Mackenbach
    • Evelien Finnema
  • Contact