De handschoenen

De pagina's over Friese runen op deze website, zijn oorspronkelijk geschreven als werkstuk tijdens mijn studie Fryske Taal en Kultuer. 

Uiteraard wilde ik toen graag zoveel mogelijk objecten met runeninscripties van dichtbij bekijken, dus ik vroeg conservator Egge Knol of hij me de stukken uit de collectie van het Groninger Museum zou willen laten zien. Dat wilde hij wel en dus zat ik - lang geleden - in het museum en deed netjes de witte, wollen handschoentjes aan die ik aangereikt kreeg. Zo kon ik de objecten goed van dichtbij bekijken zonder ze te beschadigen.

Zo kreeg ik ook "Westeremden B" in handen. Een glad stukje taxushout met dunne runen er in gekrast, waarvan de toepassing volstrekt onduidelijk is, dus het zal wel een rituele functie hebben gehad.

"Op het heem blijve goed geluk, mag het groeien bij de taxus. Wimoed bezit dit"

​Westeremden B in vitrine Groninger Museum

De combinatie van een aalglad taxushoutje en de wollige handschoenen kon ook eigenlijk maar tot één desastreus resultaat leiden: het houten topstuk van het Groninger Museum gleed tussen mijn vingers door en belandde met een punt op de tafel eronder....

De val was misschien maar tien tot twintig centimeter, maar er was toch een duidelijke 'tok' te horen. Wat er niet te horen was, was mijn hartslag of ademhaling, die minstens een halve minuut stokten. Ik keek naar Knol die zich omdraaide en volstrekt geen 'no worries, dat kan iedereen overkomen' gezicht trok, maar een woeste blik strak op het kleine stukje hout met de grote waarde wierp.

Het houtje was intact.

Ik heb mijn bezoek daarna kort gehouden, Knol bedankt en naar huis gegaan. Nog lang plaagden droombeelden van splinters met runeninscripties die als mikadostokjes op tafel vielen mijn nachten.

Vandaag was ik weer in het Groninger Museum. Westeremden B ligt ongeschonden te pronken als één van de weinige historische voorwerpen in de geschiedeniszaal van het museum.

​En terecht want, nogmaals: topstuk.